|
Omschrijving |
De film speelt in 1969 en draait om Dr. Malcolm Sayer, een verlegen arts in een verpleeghuis waar veel patiënten verblijven die als gevolg van een epidemie van Encephalitis lethargica in 1917-1928 in een catatone toestand zijn geraakt. Er is geen uitzicht op genezing, maar Sayer hoopt deze mensen toch te kunnen helpen.
Bij toeval ontdekt Sayer dat de patiënten op zijn afdeling reflexmatig reageren op impulsen. Zo kunnen zij bijvoorbeeld een toegeworpen bal vangen, terwijl ze verder niet openstaan voor contact. Sayer verzoekt toestemming om een nieuw medicijn, L-DOPA, te mogen proberen op een patiënt, Leonard Lowe. Lowe is sinds zijn kindertijd al in coma is als gevolg van hersenontsteking.
Na lang experimenteren met de dosis slaagt Sayer er in Lowe uit zijn coma te laten ontwaken. Hij presenteert zijn ontdekking aan de buitenwereld en krijgt zo genoeg gelddonaties om het middel ook op de andere patiënten toe te passen. Het slaagt en alle patiënten ontwaken. Na de eerste euforie blijkt echter dat het medicijn ernstige bijwerkingen (waaronder agressie) heeft. Ook is de sociale aanpassing van de patiënten, die vaak tientallen jaren in coma zijn geweest, bijzonder moeilijk.
Uiteindelijk blijkt L-DOPA toch niet het wondermedicijn waar Sayer op hoopte. De effecten werken maar tijdelijk en de patiënten vallen één voor één weer terug in hun comateuze toestand. Extra behandelingen met steeds grotere hoeveelheden L-DOPA hebben geen resultaat meer. |
