|
Omschrijving |
Stephen Fleming (Irons) is een tevreden mens. Bijna vijftig is hij, en een alom gerespecteerd politicus. Auto met chauffeur, riante woning, prettige echtgenote (Miranda Richardson). Een onkreukbare man. Totdat Anne Barton (Binoche) bij een receptie komt binnenwandelen: jong, mooi en geheimzinnig. Onheilspellend oogcontact smeedt een onmiddellijke band. Na twee kijksessies belt zij hem op het werk, noemt haar naam en zegt hij: "Geef me je adres, ik ben er over een uur". Dat is liefde.
Fleming weet op dat moment al dat Anne de vriendin is van zijn zoon Martyn (Rupert Graves). Het is een omstandigheid die zijn overspel aanzienlijk compliceert, maar hem er niet van weerhoudt om zich er hartstochtelijk aan over te geven. Sinds lange tijd verborgen lustgevoelens komen naar boven bij Fleming. Het gaat er hevig aan toe in Anne's appartement, haar smaakvolle interieur en panties hebben er behoorlijk onder te lijden. Anne toont minder passie, zij onthult stukje bij beetje haar getroebleerde verleden. "Vergeet niet dat beschadigde mensen gevaarlijk zijn", zo waarschuwt ze haar minnaar. Maar hij luistert natuurlijk niet.
Fleming zet zijn waardigheid op het spel. Als Martyn en Anne een weekend naar Parijs gaan, reist hij hen achterna voor een vluchtige ontmoeting met Anne in een portiek. Als ze met z'n allen ergens logeren, sluipt hij 's nachts over de gang. Zijn sukkelige zoon heeft niets door, zelfs zijn vrouw kan hij voor de gek houden. Het wachten is op de onvermijdelijke uitbarsting, het moment dat de twee bedrogenen zullen doorzien wat er aan de hand is. Dat moment komt hard aan en eist een onverwacht slachtoffer... |
