|
Omschrijving |
In 1990 wuifde de pas afgestudeerde McCandless zijn comfortabele leventje adieu: hij verbrandde zijn rijbewijs, schonk zijn spaargeld aan Oxfam, schafte zich een boek over eetbare planten aan, doopte zichzelf om tot Alexander Supertramp, en begon onder het motto je moet je tenminste één keer in je leven in de oudste toestand van de mens bevinden aan een lange trektocht die hem gestaag richting Alaska voerde. Onderweg sloot McCandless vele tijdelijke vriendschappen, en op sommige mensen (een landbouwer, een hippiekoppel, een oude weduwnaar) oefende hij op de één of andere manier een heilzame invloed uit - alsof hij onderweg twinkelende lichtstraaltjes rondstrooide.
Tragisch genoeg maakte McCandless inschattingsfouten. Hij onderschatte de kracht van de natuur, en kwam té laat tot het besef dat overleven in de wildernis méér van je vergt dan het kunnen aansteken van een olielampje. |