|
Omschrijving |
Jean-Dominique Bauby leidde een leven dat velen hem benijdden: hij was de succesvolle hoofdredacteur van het magazine Elle , bewoog zich in de beau monde en had pas een contract getekend met uitgeverij Robert Laffont voor een moderne (lees: vrouwelijke ) adaptatie van Alexandre Dumas' Comte de Monte-Cristo .
Ook privé ontbrak het hem aan niets: een gezin met drie kinderen én een nieuwe vlam met wie hij al zes maanden vrolijk samenhokte terwijl zijn echtgenote voor zijn kroost zorgde. Tot op een dag enkele adertjes onder zijn hersenpan het begaven en Bauby in een diepe coma wegzonk, om pas maanden later weer bij bewustzijn te komen.
Na zijn ontwaken wordt hem verteld dat hij aan het locked-in-syndrome lijdt. Zijn enige manier om te communiceren met de buitenwereld is knipperen met dat linkeroog; de rest van zijn lichaam is verlamd. Maar zijn denk- en verbeeldingsvermogen functioneren feilloos. Beetje bij beetje ontwikkelt zijn therapeute voor hem een manier om te communiceren: ze dreunt de letters van het alfabet op en hij knippert met zijn oog bij de letter waarmee hij een woord wil vormen. Zo schrijft hij uiteindelijk, knipogend, letter per letter het verhaal van zijn moeilijk te aanvaarden nieuwe werkelijkheid: ‘La Scaphandre et le Papillon' (‘Vlinders in een Duikerspak'). |
